Avontuurlijke collega`s

Omdat de natuurlijke sneeuw rondom Tschiertschen nog even op zich liet wachten waren er twee opties: je kon gaan skiën op de prachtige pistes van Lenzerheide of je kan heerlijk gaan wandelen, de zon en de sneeuw tegenmoet! Onze nieuwe collega`s Wijnand en Lyset trokken eropuit en overwonnen uitgestrekte sneeuwvelden, scherpe rotsformaties en ijzige windstoten. Dit zijn duidelijk geen binnenmensen. Onderstaande foto`s en teksten zijn gemaakt en geschreven door Wijnand en Lyset.

Vanuit Tschiertschen nemen we de Waldstafel Skilift omhoog en lopen we richting Farur. Daar stappen we in een winterse wereld. Hier boven de 2000 meter is de sneeuw ondanks de overvloed aan zon niet gesmolten en zijn de beekjes en de van de zomer zo herkenbare drinkbakken stijf bevroren. Omdat het dal voor 11:00 uur nog in de schaduw ligt is het hier nu ijzig koud. Hadden we dan toch dikkere handschoenen mee moeten nemen? Bij het hutje bij Obersäss bereiken we de zon, nemen we een slok water uit de inmiddels halfbevroren waterfles en fantaseren we over leven in een hutje op deze hoogte. 

Achterin het dal begint het pad steiler en de sneeuw dieper te worden. We beseffen dat met nog meer sneeuw de kans op sneeuwverschuivingen hier aanwezig zal zijn. We wijken waar nodig af van de zomerroute om zo de weg omhoog gemakkelijk en veilig te houden.  

Omdat het dagen niet heeft gesneeuwd, de zon de sneeuw heeft laten smelten en het aardig vriest is er een mooi korstje ontstaan waar je zonder sneeuwschoenen prima op kan lopen. Op de plekken waar de sneeuw dieper is zouden sneeuwschoenen een mooi hulpmiddel zijn. Langzaam de zon tegemoet. 

De sneeuw wordt dieper, het uitzicht mooier. Nu we het dal zijn ‘uitgeklommen’ kunnen we tot in de verte kijken. Het Lenzerheide dal lijkt zo dichtbij! Je kunt de opgespoten pistes zien liggen, de liften zien hangen en even horen we zelfs een vlaag muziek van een liftstation. 

Klik op de foto om hem te vergroten

Achter de Schwarzhorn, vlak onder de top, zien we de Urdensee en de gondel die Lenzerheide met Arosa verbindt. Het is al 13:00 uur in de middag en we merken dat de ijle lucht en de honger ons dwingen voetje voor voetje naar boven te gaan.

Wijnand in een voor hem typische ontspannen en spontane houding

En daar is de top! We kunnen niet lang van het uitzicht genieten omdat een ijzig windje roet in het eten gooit. Iets onder de top genieten we zonder de wind van de zon, onze lunch en het uitzicht.

Ben je niet zo dol op sneeuw? Bekijk dan eens onze verslagen over verschillende wandelingen in de zomer. Dat kan je doen door hier te klikken.